De donkerste dagen van de winter zijn voorbij, en het wordt langzaam weer langer licht. Het kalenderjaar is een getal opgeschoven. Het is 2022.
Ik kijk dankbaar terug op een heel leerzaam 2021. Ik mocht veel nieuwe cliënten ontvangen in mijn adempraktijk, en mocht mooie processen begeleiden en meemaken. Telkens weer ben ik verrast door de kracht van adem, hoe het kan helpen om oude dingen los te laten, en ruimte te maken voor nieuwe inspiratie en levensenergie.
Wat me in alle sessies ook steeds weer raakt is hoe hard we voor onszelf zijn. Hoe veeleisend, ongeduldig en afwijzend. Soms vraag ik mensen: “Zou je alles wat je tegen jezelf zegt, hardop uitspreken naar een dierbare vriend of vriendin?”. Het antwoord is altijd nee. Als we die lelijke afwijzende dingen nooit tegen een dierbare zouden zeggen, waarom zeggen we ze dan wel tegen onszelf?
Je eigen beste vriend…
Hoe vriendelijk ben je naar jezelf? Kun je jezelf zien als je eigen vriend? Voor mij was het een confronterend inzicht om te ontdekken dat ik lang geen vriendschap met mezelf kon voelen. Telkens kwam ik een onaardig stuk van mezelf tegen….
Eén van die ontmoetingen met mijzelf wil ik jullie niet onthouden. Ik had een prachtige aanvaring afgelopen jaar met: de Perfectionist. Ik was volop bezig met mijn opleiding tot Audiotechnicus en Producer. Eén van de opdrachten was om een liedje te maken. Met veel plezier had ik binnen drie dagen iets waar ik al heel blij mee was, maar toen kwam de Perfectionist. Die wilde alle details perfect. Drie weken van ploeteren, foeteren, en steeds weer opnieuw beginnen leverde ik de opdracht zuchtend in… “Nou, dan zo maar”.
Tijdens een cursus Voice Dialogue kwam ik in gesprek met met deze Perfectionist in mijzelf. Streng, nooit tevreden, en vooral onbuigzaam. Trots vertelde hij me dat alleen het beste goed genoeg is, dat het altijd beter kan en vooral altijd beter moet. Daarna kwam de Muzikant aan het woord. Die was vooral heel verdrietig, want de Perfectionist ontnam elk hem elk plezier, en daarmee de zin om muziek te maken. “Laat maar, ik geef het op”… Toen ik mezelf dat hoorde zeggen moest ik erg huilen… Muziek maken doe ik het allerliefst!
Onderweg naar huis ontving ik het cijfer van de opdracht op mijn telefoon. Een vette 9. Ik moest zo hard lachen en huilen tegelijkertijd. Want precies het onderdeel waar ik drie weken mee bezig was geweest, scoorde het laagst, al het andere, dat ik in drie dagen met plezier had gedaan, was supergoed. Toen maakte ik een afspraak met mezelf. Als ik bezig ben en de grens weer verleg naar iets beter of mooier, mag dat alleen zolang ik plezier ervaar. Zodra er frustratie komt, moet ik stoppen!
Met vallen en opstaan lukt mij dat nu. En stapsgewijs komen de muzikant en de perfectionist nu dichter bij elkaar.
“Do what brings you joy”
Mijn dierbare leermeester Bijan zegt altijd tegen me “Do what brings you joy Martin!”. Doe wat je plezier geeft! Plezier maken is de reden waarom je hier op aarde kwam. Plezier hebben in wat je doet vervult je ziel, heelt pijn en straalt uit naar je dierbaren en de wereld om je heen. Het is de sleutel naar zelfacceptatie, zelfliefde, en innerlijke vrede. Als we maar genoeg plezier in onszelf cultiveren, kan dat uiteindelijk niets anders dan een leukere wereld maken met diezelfde kwaliteiten.
Het is dan ook een standaard vraag geworden in mijn adempraktijk: “Waar beleef jij plezier aan?”. Het valt me op hoe moeilijk mensen het vinden om die vraag te beantwoorden. Want vaak plaagt de perfectionist ook hen, of zit er de hele dag een een criticus op de het schouder. Ook tref ik heel vaak harde werkers, die nooit mogen ontspannen want ‘dat is te lui’. Eén ding weet ik zeker, iedereen heeft last van deze plaaggeesten en ze staan stuk voor stuk plezier in de weg.
En wat is plezier in tijden van lockdowns en QR-codes? Veel dingen die we associeren met plezier zijn al een poos niet, of minder, mogelijk. Daarom is het juist nu een extra uitdaging, want nu moet je het zelf doen. Het plezier halen is nu veel minder makkelijk. Zelf plezier maken, in het klein en eerst met jezelf, dat is wat er nodig is. Of het nou tuinieren, sporten, wandelen, muziek maken, schilderen, schrijven of zingen is….
En kom je dan steeds jouw eigen perfectionist, pusher, harde werker of criticus tegen, dan ben je van harte welkom om daar samen met mij een onderzoek naar te doen. We hoeven ze niet weg te jagen, want perfectionisten, pushers en harde werkers zijn ook nodig in ons leven. Maar ze mogen wel opschuiven. Stapje voor stapje. Oude patronen en stemmetjes maken plaats voor nieuwe ruimte voor jouw talent, je creativiteit, je passie en plezier.
Dat is wat ik jou en mijzelf dan ook in grote hoeveelheid toewens dit jaar. Plezier. En de moed om met kleine stapjes daar naar toe te bewegen. Elke dag weer een stukje, elke ademhaling een stukje dieper. En langzaam wordt het lichter, lente, zomer. En wie weet waar je dan staat als het kalenderjaar weer een getal opschuift!
~Martin